devami4

Heras, aynı zamanda Pujol’un “The Dilemma of Timbre on the Guitar” adlı eserinden de,

Tarrega’nın, tırnak kullanımı konusunda, Aguado’dan Sor’a dogru bir gelisim geçirdigi

sonucunu çıkarttıgını belirtmektedir.15

Arastırmacı Adrian Ruiz Espinos’un “Francísco Tarrega 1852-2002, Biografía

Official” adlı kitabında, Tarrega’nın parmak ucu kullanımı hakkında ilgi çekici ayrıntılar yer

almaktadır. Tarrega Okulunun en önemli temsilcilerinden ve aynı zamanda Tarrega’nın iyi

ögrencilerinden biri olan Valencia’lı Josefina Robledo, tarihi bir tanıklıkta bulunmaktadır:16

“...maestro çalıyordu, kendinden geçmis gibiyken eliyle istem dısı bir hareket

yaptı ve tırnagı kırıldı; çalmaya devam edemedi. O gün çok sevdigi gitarını

çalamadıgı için çok huzursuz bir gün geçirdi. Bir sonraki gün sessizlige ve

sıkıntıya dayanamayıp, tırnaksız parmagına ragmen egzersiz yapmaya

basladı. O zaman bir sürprizle fark etti ki, tırnagı olmayan parmagıyla

digerlerinkinden daha net ve saf bir ses çıkartabiliyordu. Birkaç deneme ve

incelemeden sonra düsünüp tasındı, tırnaklarını kesti; teknigini degistirmek

zorunda kaldı. Yeni teknigini gitarın sesini tinsellestirene kadar arıtmak için,

sag elinin parmak ucuna gerekli sertligi vererek, ilk titresimi etkilemeden,

tırnakla dokunmadan, önceki sag el pozisyonunu biraz degistirerek adapte etti.

Bu yeni teknigiyle çıkardıgı ses, vihuela sesinden daha çok, arpın çıkarttıgı

tatlı sese benziyordu...”

Espinos, çalısmasında Tarrega’nın ögrencilerinden Domingo Prat’ın “Diccionario de

Guitarristas” adlı eserinde, ögretmeni Tarrega’nın arteriosclerosis* rahatsızlıgından dolayı

tırnaklarını kesmek zorunda kaldıgını belirtmistir. Prat, eserinde bu durumu söyle

açıklamaktadır:

“Saglıklı bedeni arteriosclerosis rahatsızlıklarını hissetmeye baslar,

duyarlılıgını kaybederek tırnakları sertlesip degisiyor ve parmak uçlarından

ayrılarak bozuluyorlardı, bu yüzden tırnaklarını kesmek zorunda kalır.”

Benzer bir bilginin 5 ciltlik _spanyol Müzik Tarihi Ansiklopedisi’nde de yer aldıgı

görülmektedir. Söz konusu bölümü hazırlayan Carlos Gomez Amat, hastalıgından dolayı

tırnaklarını kaybeden Tarrega’nın, bu durum karsısında gitarı bırakmak yerine, yeni bir teknik

15 Jesuo de las HERAS, “Tárrega, His Life and His Music”, önce verildi.

16 Adrian Ruiz ESPINOS, “Como Interpretar a Tárrega” (Tárrega’yı Yorumlamak)

http://guitarra.artelinkado.com/guitarra/interpretar_Tárrega.htm

* arteriosclerosis: Arter çeperinde yag birikmesi.

gelistirdiginden söz etmektedir. Amat, parmak ucuyla çalmaya dayanan yeni teknigin,

müzikal ifadeyi güçlendirdigine ve müzikal deger kazandırdıgına dikkat çekmektedir.17

Espinos, Tarrega’nın diger ögrencisi Pujol’un, Prat’ın açıklamalarını ustasının anısına

yapılan bir hakaret olarak algıladıgını belirtmektedir. Pujol’un Prat’ın görüsünden duydugu

rahatsızlıgın nedeninin, tırnak ve parmak ucu kullanımı ile ilgili Tarrega’nın çalısmalarının

varlıgı ve çabalarından dolayı oldugu düsünülebilir. Pujol, ögretmeninin biyografisini anlattıgı

“Tarrega - Ensayo biográfico” adlı kitabında Tarrega’nın fiziki görüntüsü ve tırnak kullanımı

ile ilgili sunları belirtmektedir;

“Tarrega, Valencia bölgesinin insan tipine göre olagan boyda; siyah ve

yogun, Romalı modelinde kesilmis saçı; erkeksi yüz hatları, genis alnı, düz

burnu, yasadıgı çagdaki tarza göre sekillenmis bıyık ve sakalı, anlamlı agzı,

ince çerçeveli gözlüklerinin arkasında kalın kasları, yumusak ve etkileyici

bakısıyla; akıllı, çekici ve kıbar bir görüntü olusturuyordu. Ses tonu net ve

erkeksiydi; ve aksanı ruhunun samimi duyarlılıgını yansıtıyordu. Elleri

orantılı , esnek ve yumusak... Devamlı uygulanan agır ve inatçı egzersizler

parmaklarının anatomisini ortaya çıkartmıstı. (...) Tırnakları, parmakların

ucunun seviyesinde kesilmisler; sol elinin parmak uçları, devamlı

diyapazonu vurmaktan sertlesmislerdi. (...) Bir tırnagını yitirdiginde, telin

üzerindeki tırnak vurusu olmadan nasıl ham bir ses ortaya çıktıgını fark

etmisti. Bu durumda parmagın farklı bir hareket, farklı bir kuvvet, farklı bir

dokunusa ihtiyacı oluyordu. “18

Pujol’a göre Tarega, parmak ucu kullanımına Prat’ın belirttigi gibi herhangi bir

rahatsızlık nedeniyle degil, tamamen kendisinin arastırmaları sonucu karar vermistir.

Tarrega’nın müzikalitesindeki asamalı degisimi, hocasının Mozart, Haydn ve Beethoven,

sonra Chopin, Mendelssohn ve Schumann çalısırken gelistigine isaret eden Pujol, Tarrega’nın

son olarak Bach’ın eserlerini çalısırken, daha iyi bir müzikalite için, daha saf bir ses aradıgını

belirtmekte ve bu sesi yaylı çalgıların tınısına yakın olan parmak ucu teknigi ile yakaladıgını

dile getirmektedir. Bu teknigin seslere, maksimum hacim, kuvvet ve saflık kazandırdıgını

belirten Pujol, bunun nedenini “parmak ucunun tırnaga göre daha genis ve daha yumusak bir

yapıda olmasıdır” diyerek açıklamaktadır.19

17 Carlos Gomez AMAT, “19. Yüzyıl”, Historia De La Musica Espanola, 5. Cilt, _kinci basım

Madrid 1988, s.91–92

18 Emilio PUJOL, Tárrega - Ensayo Biográfico, Los Talleres Gráficos de Ramos, Afonso & Moita,

Lda.Lisboa 1960, s.149

19 Emilio PUJOL, The Dilemma of Timbre on the Guitar, Ricordi Americana, Buenos Aires, 1960,

s. 48–49

Espinos,